Een steen in mijn buik. Een soort anticiperende zenuwen, alsof mij een standje te wachten staat maar ik weet niet precies waarom. Het onheilspellende gevoel iets vergeten te zijn. Stijve schouders, mijn stem hoog in mijn keel. En ja hoor, daar meldt de eerste dubbele afspraak zich. Glad vergeten jongens, geen idee hoe die uit mijn agenda is gevallen, duizend maal sorry. Ik ben een half uur minder … [Lees meer...] overDe cheetah en de schildpad